Rodzic jest łucznikiem…

Twoje dzieci nie są twoją własnością.
One są synami i córkami Życia i dla swojego życia są stworzone. 
One przychodzą przez ciebie, ale nie do ciebie, 
I chociaż są przy tobie, nie należą do ciebie.

Możesz obdarzyć je swoją miłością, lecz nie swoimi myślami,
Bo one mają swoje własne myśli.
Możesz jedynie dać schronienie ich ciałom, ale nie duszom,
Albowiem ich dusze zamieszkują dom jutra,
do którego nie możesz wstąpić nawet w snach.

Wolno ci dążyć do tego, by dotrzymać im kroku,
Ale nie staraj się o to, by je upodobnić do siebie.
Bo życie nie biegnie wstecz, ani nie zatrzymuje się wczoraj.

Jesteś jak łuk, z którego twoje dzieci wystrzelono naprzód.
Łucznik dostrzega cel na drodze do nieskończoności
i napina cię Swą mocą,
aby Jego strzały pomknęły szybko i daleko.

Poddajcie się z radością rękom Łucznika,
Albowiem kocha On równą miarą i strzały, które szybują,
i łuk, który pozostaje niewzruszony.

Kahlil Gibran